Grupa lekarzy z Trondheim w Norwegii oceniła potencjalne korzyści wynikające z wykorzystania przez lekarzy rezydentów przenośnych aparatów usg w procesie diagnostycznym pacjentów przyjmowanych do szpitala. Wyniki pracy zostały opublikowane w najnowszym, kwietniowym numerze Journal of Ultrasound in Medicine (JUM), oficjalnego pisma American Institute of Ultrasound in Medicine (AIUM).
Badanie zostało przeprowadzone w jednym z nieuniwersyteckich szpitali w Norwegii. Do badania włączono 199 pacjentów, losowo wybranych z grupy wszystkich 992 osób przyjętych do szpitala. Pacjenci ci zostali przydzieleni do lekarzy rezydentów, którzy mieli za zadanie uzupełnić podstawową ocenę stanu pacjenta o samodzielnie wykonane badanie usg serca i jamy brzusznej za pomocą przenośnego (kieszonkowego) aparatu usg. Lekarze rezydenci wykorzystujący aparat usg mieli ograniczone doświadczenie w diagnostyce ultrasonograficznej.
Ultrasonograficzna ocena serca dotyczyła oceny stosunku wielkości prawej i lewej komory serca, podstawowej oceny kurczliwości mięśnia sercowego, podstawowej oceny zastawek serca oraz poszukiwania płynu w jamach opłucnowych i worku osierdziowym. Ultrasonograficzna ocena jamy brzusznej była ukierunkowana na poszukiwanie istotnych patologii w obrębie wątroby, pęcherzyka żółciowego, aorty brzusznej, żyły głównej dolnej i układu moczowego
Analizując wyniki pracy lekarzy rezydentów wykazano, że średni czas potrzebny na podstawową ocenę ultrasonograficzną serca wynosił niespełna 6 minut (5,7min.), natomiast ultrasonograficzna ocena jamy brzusznej wymagała średnio 4,7 minut. U 13 pacjentów (6,5%) badanie usg wykonane przez lekarzy rezydentów w istotny sposób wpłynęło na zmianę wstępnego rozpoznania. U kolejnych 21 pacjentów (10,%) badanie usg pozwoliło potwierdzić wstępne rozpoznanie. U 48 pacjentów (24%) wykonane badanie usg pozwoliło uzyskać dodatkowe, istotne informacje kliniczne.
Wykorzystanie przenośnego aparatu usg przez lekarzy rezydentów wydłuża czas wstępnej oceny pacjentów o blisko 11 minut. Jednak autorzy pracy wykazali, że postępowanie takie umożliwia zmianę wstępnego rozpoznania lub dodanie istotnych klinicznie informacji u ponad 30% przyjmowanych do szpitala pacjentów, co w istotny sposób poprawia dalsze postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne.
Źródło:
Garrett N. Andersen, Torbjørn Graven, Kyrre Skjetne, Ole C. Mjølstad, Jens O. Kleinau, Øystein Olsen, Bjørn O. Haugen, and Håvard Dalen. Diagnostic Influence of Routine Point-of-Care Pocket-size Ultrasound Examinations Performed by Medical Residents. JUM April 2015 34:627-636; [abstract]
